تجربه ماورا – آدرسو داریم اشتباه میریم (نوشته محمد.و)

سلام دوستان

عزیزی مطلبی با عنوان مرگ چند جوان گداشتن که با خوندنش درد هایی که یادم نبود تازه شد.یاد دوست و بستگانی افتادم که دیگه نیستن. یه جوون از بستگان چند سال پیش فوت کرد.بچگی باهاش خاطره داشتم مخصوصا برادر بزرگترش که همسنم بود اینا دوتا بهم وابسته بودن بدبختی انجا بود که برادر بزرگه ایران نبود.خونوادش میدونستن اگه بفهمه تو غربت قطعا یکاری دست خودش میده بهش نگفتن.ولی مگه میشه از آدم این چیزارو مخفی کرد.خلاصه تند تند زنگ میزد سراغ برادرشو میگرفت که چرا همش بهونه میارین که نیست هر وقت زنگ میزنم.خلاصه برگشت ایران و فهمید چه بلایی سرشون اومده.گفت من نمیتونم اینجا طافت بیارم هرجا نگاه کنم اونو میبینم و برگشت.تو بهشت زهرا دیدمش فهمیدم به پیشواز مرگ میره.گفتم ساسان بمون کمر پدر مادرت تا شده کمکشون باش.گفت توانشو ندارم . دو سال نشد که خبر اومد تو هون کشور انقدر مشروب خورده که سنکوپ کرده.از پدر مادرشون چیزی نمیگم.فقط دویست تومن پیاده شدن تا جنازه پسرشونو بفرستن ایران.
پسر عموم سالها تو یه کشور شرقی زندگی میکرد.زد خاکی و اونجا رفت تو گروه خلافکارا بعد از ده پونزده سال خسته از زندانو جای زخم های عمیق تو بدنو روحش برگشت و از نو یه زندگی درستو پیش گرفت.پسر با معرفت و مهربونی بود.زن گرفت و یه بچه دوساله داشت با برادرش کارواش زدن و دلگرم زندگی بود که …
شبش من یه برونفکنی داشتم که پسرعمومو با لباس کفن مانند کنار جوی آبی دیدم.حس بدی داشتم.فرداش تغریبا یادم رفته بود.غروب از محل کارم میخواستم برم پیش دوستی.تو اتوبان که به مسیر اصلی برای پیچیدن به سمت موردنظر رسیدم.بدون اراده به سمت مخالفش که اتفاقا میخورد به خونمون پیچیدم اصلا حال برگشتن نداشتم و یراست رفتم خونه اونجا بود که با تماس فامیل خبر فوت پسرعمومو شنیدم.از دایی هام نگم دیگه که حالم بد میشه.

از پسر کارتن خوابی که مادرش طردش کرده بود بخاطر عملش و تازه از زندان آزاد شده بود بگم.خیلی تصادفی دو بار خدا خواست سر راهم قرار بگیره.زمستون بود.با بغض میگفت سرد که میشه ماتم میگیرم تو خیابونا.اونروز بهش گفتم آشنا دارم دکتر فردا میریم پیشش واسه ترک.گفت باشه.پیاده که شد گفتم واسه جا خوابتم خدا بزرگه.خندید محکم دست داد گفت دیگه نیازی نیست.همینطور که نگام میکرد گفت.روز اول که تو پارک بودم تو رد شدنی گفتم خودکار داری بهم دادی منم کف دستم شماره مثلا نوشتم همش الکی بود دو ساعت بود از بس دلم گرفته بود به هرکی میگفتم حاضر نمیشد یه کلام حرف بزنه.ولی تو اومدی گفتم بشین نشستی ازینکه یکی منو تحویل گرفته دلم باز شد.با حرفاش خیلی دلم گرفت.خداحافظیش تنمو لرزوند.رفتم خونه صبح گفتم میرم کارامو میکنم بعد میرم دنبالش.سر محلمون شلوغیو که دیدم زدم کنارم جمعیتو زدم کنار خودش بود.که راحت واسه همیشه خوابیده بود.اون مادر چه دلی داشته اینو بیرون کرده.گردونه به نوبت.آخکه تو چه بد روزگاری افتادیم رو خشت.