سایبر کاندریا Cyberchondria یا خود بیمار انگاری (نوشته annihilation)

۷۸۶، سلام به همه عزیزان

سایبر کاندریا (Cyberchondria یا خود بیمار انگاری

حتما برای شما هم پیش آمده که وقتی علائمی از بیماری در بدن خود احساس و یا مشاهده می کنید، اولین کاری که می کنید این است که اینترنت را به دنبال یافتن نام و طریقه بهبود بیماری خود جستجو می کنید. اما آیا هیچ می دانستید که این کار چه مضراتی دارد؟
افرادی که به این بیماری مبتلا هستند در واقع به شدت نگران سلامتی خود و ترس از ابتلا به بیماری‌ها و اختلالات فرضی هستند. این افراد دائما نگران هستند و خیال می کنند که به بیماری‌هایی دچار شده‌اند. به طوری که حتی اگر علائمی از بیماری هم نداشته باشند، باز متقاعد نمی شوند و تقریبا مطمئن هستند که شدیدا بیمار هستند.افرادی هم که بیش از حد نگران سلامت خود هستند نیز ممکن است به این بیماری روانی دچار شوند. تصور و خیالِ بیمار بودن اگر شش ماه ادامه داشته باشد و شخص علی رغم تایید پزشک مبنی بر سلامت کامل، باز هم به بیمار بودنش پا فشاری کند، دیگر تصور نیست و بیماری تلقی می شود و به آن سندرم بیمار خیالی هم می گویند.
اما ربط این بیماری با جستجو درباره بیماری در اینترنت چیست؟ افراد عادی بدون تخصص پزشکی مثل من و شما، اگر علائمی از بیماری در خود حس کنیم و به جای مراجعه به پزشک، خود مشغول عیب یابی شویم نیز ممکن است به این بیماری دچار شویم. به عنوان مثال برای بی حس شدن دست یا پا در خواب، فقط کافیست نتایج یافت شده اینترنت را بخوانید تا ببینید چه بیماری‌های وحشتناک و هولناکی نوشته شده است! و یا از دوست و فامیل و آشنا تحقیق می کنیم. شخص با شنیدن یا خواندن احتمالات بیماری ترس و وحشت وجودش را فرا می گیرد و ناخواسته یکی از بیماری‌ها را به خود نزدیک‌تر دانسته و در مورد آن فکر میکند. درست است که نزد پزشک هم می رود، یا پزشک تشخیص سلامت می دهد که شخص انقدر درگیر ذهنی شده که قبول نمی کند ، یا برای انجام آزمایشات فرستاده می شود که این نیز به شک و تردید بیمار می افزاید و مدام تصور می کند که چرا مرا برای آزمایشات فرستاد؟ حتما فهمیده من واقعا سرطان دارم!
متاسفانه و متاسفانه اکثر این اشخاص به بیماری‌هایی که فقط تصور می کردند دارند، حقیقتا مبتلا می شوند. من خودم چند نمونه از آنها را در نزدیکم دیده‌ام. یکی از آنها لرزش دست گرفته بود و در اینترنت بیماری‌های وحشتناکی در موردش خوانده بود. به پزشک مراجعه کرد و از شانس او پزشکش هم احتمالات بیمار را تایید کرد و دارو تجویز کرد. اطرافیان هم که معمولا می گویند: تو خیلی سختی کشیدی، تو تحت فشار عصبی بودی و معلوم بود آخرش بیماری سختی خواهی گرفت! روحیه این شخص مدام در حال از بین رفتن بود و حال جسمی‌اش بدتر می شد و داروها بیشتر. دقیقا داشت به سمت آن بیماری پیش می رفت. اما به خود آمد و گفت این بیماری ناگهان از کجا آمد؟ به پزشک‌های بیشتری مراجعه کرد و مشخص شد او این بیمار را ندارد. ولی عجیب این بود که بدنش علائم بیماری را نشان میداد!!!
یا شخص دیگری را می شناسم که مدام در اضطراب است و هر کجا چیزی راجب یک بیماری می شنود، مثلا در بین ده‌ها علائم یک بیماری، یکی از آنها را مثلا خشکی دهان را علت قرار می دهد و می گوید من دهانم خشک میشود پس فلان بیماری را دارم، ای وای خدایا حالا چکار کنم؟ و مرا بسیار نگران می کند چون با تلقین بسیار ممکن است واقعا به بیماری مبتلا شود.
همچنین حتما در مورد دارونما ها و آزمایش‌هایی که سالها پیش روی افراد بیمار انجام شد شنیده‌اید. یک دسته از آنها افراد مبتلا به بیماری پارکینسون بودند که حاضر شدند تحت درمان با داروی جدید قرار بگیرند، در آخر بیش از نصف آنها بهبود کامل یا نسبی پیدا کردند در حالی که مشخص شد داروها فقط قرص شکر بودند!!!
پس در کمال تعجب می بینیم که قدرت ذهن و خیال انسان چه کارهایی با بدن او می کند. اگر جزو این دسته از افراد هستید از همین حالا شک و تردید بیش از حد خود را کنار بگذارید. از همه چیز بهتر مثبت اندیشی است و بعد مراجعه به چند پزشک متخصص. بیایید جزو آن دسته باشیم که با دارونماها و یا مثبت اندیشی شفا می یابند نه آنهایی که با تفکر و تصور غلط بیماری‌های مختلف را به خود جذب می کنند.
دوستان می دانم طولانی شد اما مطلب مهمی است امیدوارم تا آخرش را خوانده باشید چون سلامتی تک تک شما برایم مهم است.
خدانگهدارتان