بهترین نوع تصویرسازی قبل از خواب برای رویابینی

روش های مختلفی برای داشتن رویابینی آگاهانه هست که از بین اونها، تصویرسازی ذهنی یک محیط قبل از فرو رفتن به خوابه که بهتره هوشیاری تا حدی حفظ بشه که اون تصویر، کم کم واضح بشه و احساس کنید وارد اون می شید و رویا از همون جا شروع می شه. زمان تمرین هم چند ساعت بعد از خواب طولانی باشه که امواج مغزی برای داشتن رویابینی آگاهانه مناسب تر شه.

تصویرهای ذهنی مختلفی رو می شه انتخاب کرد مثل تصور یک محیط آرامش بخش همچون جنگل، تصور راه رفتن یا انجام یک فعالیت به صورت ذهنی و هزاران نوع تصویر دیگه. اما بهترین انتخاب چی هست که روی بیشتر افراد جواب می ده؟

طبق تجربه افراد مختلف در این زمینه، بهتره تصویری که قبل از خواب انتخاب می کنید تا اون رو بازسازی کنید مربوط به یکی از رویاهایی باشه که قبلا داشتید. بهتره خواب قبلی تون باشه ولی اگه چیزی یادتون نیومد یکی از خواب های قدیمی تر رو انتخاب کنید.

اما چرا این نوع تصویرسازی موثرتر هست؟

دلایل مختلفی برای افزایش تاثیر گذاری تصویرسازی خواب قبلی برای ورود آگاهانه به رویاها هست از جمله:

– وقتی شما به خواب قبلی تون فکر می کنید ذهن شما حالت طبیعی تری از محیط رویا رو تجربه می کنه تا اینکه تصور یه محیط جدید رو انجام بدید. تمام حس ها و مناظری که قبلا دیدید انگار دوباره توی ذهن شما زنده می شن و این پیام رو می دن که شما توی خواب هستید ولی این بار دیگه به طور ناآگاهانه به اونها فکر نمی کنید بلکه می دونید خواب هستند. پس به ذهنتون یاد می دید که محیط رویا چه طوری هست و چه ویژگی هایی داره تا اگه دوباره اون حس های مشابه رو توی خواب واقعی تجربه کردید ذهن شما زودتر متوجه بشه که خواب هستید و در اواسط رویا، به احتمال بیشتری آگاه بشید و بقیه خواب رو کنترل کنید.

– یادآوری چیزی که قبلا به صورت مستقیم تجربه کردید راحت تر از بازسازی ذهنی مناظری هست که ایده خاصی در موردشون ندارید و باید زحمت بیشتری به خرج بدید تا محیط جدیدی رو توی تصورات خودتون بیارید.

– وقتی به خواب قبلی خودتون فکر می کنید و دوباره اون رو توی ذهن، احیا می کنید واقعا درک می کنید که چه قدر قبلا درگیر اون رویا بودید و اون رو واقعی می دونستید و چه زحمت بیهوده ای برای دنبال کردن وقایع اون کشیدید. در این صورت دیگه براتون عجیب نیست که محیط رویا چه قدر می تونه واقعی و گول زننده باشه و از این به بعد، آزمون های واقعیت یا تست خواب بودن رو جدی تر انجام می دید و راحت تر می پذیرید که رویاها خیلی شبیه زندگی واقعی که توی بیداری دارید هستن و هوشیاری و آگاهی شما در این زمینه بالاتر می ره.

– اگه بلافاصله بعد از رویا دیدن و سپس بلند شدن از خواب، بخواید تمرین ورود مستقیم به رویا رو تمرین کنید، ذهن شما هنوز خواب آلود هست و تنبلی زیادتری برای ایجاد تصاویر ذهنی جدید به خرج می ده و ممکنه انتخاب یه تصویر جدید باعث شه که ذهن نتونه اون رو دنبال کنه و یا حتی باعث شه که کاملا بیدار بشید. ولی فکر کردن به خوابی که قبلا دیدید راحت تره چون همین چند دقیقه پیش اون رو تجربه کردید و انگار دارید دو تا خواب رو به هم وصل می کنید.

نکته بسیار مهم اینه که بهتره این بار که دارید تصویرسازی خواب قبلی رو انجام می دید به خوبی تصور کنید که می دونید اون تصاویر، فقط خواب بودن و انگار شما توی اونجا هم رویابینی آگاهانه داشتید ولی علاقه ای به کنترل چیزها نداشتید. البته می تونید در ادامه مرور رویا فکر کنید که بقیه اون رو دارید به طور دلخواه می سازید ولی بیشتر محتوای تصور شما چیزهایی باشه که توی خواب تجربه کردید اما این بار با دونستن اینکه مثلا توی اون آگاه بودید.

این نوع تمرین هم برای روش ورود مستقیم به رویا، هم برای حالتی که تازه می خوابید و بدون حرکت کردن، دوباره به خواب می رید و هم برای وقتی که اوایل خواب هیچ اتفاقی نمی فته ولی اواسط رویا، آگاه می شید مناسب هست.