میزان آگاهی در خواب روشن و برون فکنی کالبد اختری

هر چند که ما می تونيم آگاهی مون رو به داخل رويا و جهان بيرون از بدن ببريم ولی هيچ وقت نمی تونيم ۱۰۰% آگاهی که تو روز داريم رو به اونجا منتقل کنيم و فقط بخشی از اون همراه ما باقی می مونه. پس ميزان هوشياری ما مخلوطی از آگاهی بيداری و آگاهی خوابه. به خاطر همينم تغييرات کوچيکی تو تصميمات و واکنشها و افکار و عواطف ما در هنگام تجربه رويابينی و برون فکنی کالبد اختری پيش مياد چون آگاهی مون ۱۰۰% مثل بيداری نيست.
پس لازمه که موقع برون فکنی يا رويابينی آگاهيمون رو طوری تربيت کنيم که به صورت متمرکز و يک سو باشه. اگه اين کارو نکنيم توجه ما به راحتی به چيزای کوچيک جلب می شه و نمی تونيم اون چيزایی که براشون برنامه ريزی کرديم رو انجام بديم. اين تمرکز روی يه نقطه به ما کمک می کنه بتونيم جزئيات نجربه مون رو به ذهن بسپاريم.
ميزان هوشياری می تونه تو هر دفعه برون فکنی فرق کنه. بعضی موقع ها خيلی قوی و شفافه وحتی ممکنه حس کنيم از زمان بيدار بودنمون هم آگاه تريم. ولی گاهی هم ممکن هست که احساس ضعف کنيم و دوباره به خواب برگرديم.
با افزايش تجربه می شه سطح هوشياری رو تنظيم کرد تا از اون نهايت استفاده رو بکنيم.

معمولا آگاهی افراد تو خواب روشن در چند دقیقه اول بیشتر هست چون تو روشهایی که قراره مستقیم وارد رویا شیم چون ذهن هنوز آگاهی زمان بیداریش رو داره ولی هر چه قدر که زمان بگذره کم کم حالت فراموشی و عدم آگاهی به سراغش می یاد. بهترین راه برای مقابله با این حالت، تلقین به خود در مورد آگاه بودن و مالیدن دست ها به هم و توجه کردن به جزئیات هست تا هوشیاری ما رو در سطح بالایی نگه داره و اجازه نده که کمتر بشه. همچنین میزان حافظه هم تو رویابینی و پرواز روح ممکنه با حالت بیداری فرق کنه و حتی شخص اسم خودش هم یادش بره که باز هم روش های پایدار سازی مثل تلقین و سابیدن دست ها به هم و سعی در برگرداندن حافظه به صورت قدم به قدم به زمان عقب در به دست آوردن حافظه بیداری کمک کننده هست.