مانیه تیزم و قدرت نگاه

قدرت نگاه برخی افراد چنان زیاد است که می تواند مخاطب را میخ کوب کند و یا حتی باعث هیپنوتیزم آنها شود. ولی چه چیزی موجب قدرتمند شدن نگاه و چشمان آنها می شود؟

نگاه کردن خالی و خیره شدن به چشمان افراد نمی تواند نتیجه یکسانی داشته باشد. اصلا این خود چشمان نیست که مهم هستند بلکه انرژی های روانی و مانیه تیزم شخص است که در قالب نگاه کردن به ما منتقل می شود و باعث نفوذ شخصیتی او در ما می گردد.

این مسئله در مورد جذبه هم صادق است. شکل رفتار و نحوه سخن گفتن خالی نمی تواند عامل تعیین کننده در میزان جذبه افراد باشد. هیچ کس بهتر از هنرپیشگان نمی تواند ادای افراد بانزاکت و خوش سخن را در بیاورد ولی همانها ممکن است در خارج از نقش خود، افرادی ضعیف باشند.

علاوه بر زبان بدن، مانیه تیزم و میزان انرژی و قدرت روانی که از خود ساطع می کنند نقش اساسی در جذبه آنها دارد.

همینها در مورد بحث نفوذ نگاه هم صادق است. والدین وقتی به فرزندانشان چشم غره می روند واکنش های متفاوتی را در فرزندان ایجاد می کنند. ممکن است در حالی که یکی از آنها از ترس میخکوب شود دیگری خنده اش بگیرد و یا با بی تفاوتی به چشمان والدین نگاه کند. یعنی ممکن است فقط احساسات شخصیمان با خیره شدن به چشمان فرد مقابل در ما برخیزد و ارتباطی با قدرت نگاه او نداشته باشد.

شکل چشمان هم می تواند در اثرگیری روانی و عاطفی موثر باشد. غالبا چشمان ریز درخشنده و روشن را به عنوان چشمان نافذ و چشمان گرد و بی روح و قهوه ای را به عنوان نگاهی یخ می شناسیم در حالی که ممکن است صاحب چشمان اول فردی ضعیف و عصبی و دومی فردی مهربان و پر قدرت و با اراده باشد.

از قدرت نگاه در هیپنوتیزم هم استفاده می شود ولی همیشه به خاطر نافذ بودن چشمان و مانیه تیزم نیست. می توان با لامپ کم نور و یا صفحه چرخان هیپنوتیزم (هیپنودیسک) هم فرد را به خلسه برد. از چشمان به عنوان نقطه ثابتی استفاده می شود تا فرد هیپنوتیزم شونده به آن خیره شود و با سوزش و خستگی در چشمان، مجبور به بستن پلکها شود و بخوابد.

اگر از نفوذ چشمان کسی نگران هستید می توانید به وسط دو چشم او نگاه کنید. او تصور می کند به چشمانش نگاه می کنید و متوجه انحراف دید شما نمی شود.

اگر خواستید با مانیه تیزم از طریق چشمانتان روی کسی اثر بگذارید باید ابتدا نیت فرستاده شدن انرژی مغناطیس حیوانی را از طریق چشمانتان داشته باشید. می توانید به فردی که در انتهای اتوبوس نشسته خیره شوید و تصور کنید که نیروهای روانی از چشمانتان خارج می شوند و فرد را وادار می کنند که مثلا صورتش را بخاراند. شاید او عین همین کار را انجام دهد و یا واکنش عصبی نشان دهد و از جایش تکان بخورد زیرا ممکن است از درون متوجه شود که تحت کنترل نیروهای بیرونی قرار دارد و بخواهد به نحوی مقاومت کند.