غلبه بر ترس برون فکنی | خطرات پرواز روح

سوالی که ممکنه برای خیلی ها پیش اومده باشه این هست که چگونه به ترس تجربه برون فکنی غلبه کنن؟ برخی از اونها کمی بعد از اینکه وارد خلسه شدن و علائم پرواز روح در اونها مشاهده میشه به ناگهان دلهره به سراغشون میاد که نکنه اتفاق بدی بیفته و یا موجودات ترسناک به سراغشون بیاد. گاهی هم صداها و نورهای عجیبی رو مشاهده میکنن و این به ترس اونها اضافه میکنه و فوری از اون حالت خارج میشن.

خودمم در اوایل تمرینات برون فکنی کالبد اختری چنین حالاتی رو داشتم. مدام میترسیدم که نکنه روح مردگان به جلوی چشمم بیاد و ….. و این باعث میشد از ادامه کار منصرف بشم.

شما هر چه قدر که هنگام پرواز روح دچار ترس و دلهره بشید به همون میزان هم کالبد انرژیکی شما منقبض میشه و برون فکنی رو برای دفعات بعد سخت تر میکنه. همچنین چون در حالت خلسه عمیق هستید و تلقین پذیری شما بالا هست بنابراین مدام دارید به خودتون به صورت غیر مستقیم تلقین میکنید که بله پرواز روح ترسناکه…

بنابراین اگر خیلی از تجارب پرواز روح میترسید فعلا تمرینات اون رو متوقف کنید و حالت مشابهش رو که رویابینی هست رو تمرین کنید. این کار چند مزیت داره:

– شما معمولا در اواسط رویا، آگاه میشید و بنابراین اون ترس های مربوط به خروج از جسم و شنیدن صداهای عجیب در حالت نیمه بیداری که در تمرین پرواز روح بود وجود نداره.

– عالم رویا خیلی شبیه عالم اختری هست و وقتی به اون عادت کنید و ترسهاتون از بین بره بنابراین در مورد عالم اختری هم چنین هست. بحث مهم حس استقلال از بدن فیزیکی و معلق شدن آگاهی در فضای ذهن یا جهان های دیگه هست و نیاز هست که کمی به اون حالت عادت کنید. چه در رویابینی چه در پرواز روح….

– قدرت کنترل شما در عالم رویابینی بیشتره بنابراین راحت تر میتونید از صحنه های ترسناک فرار کنید. اگر هم اتفاق بدی بیفته به خونسری پیش خودتون میگید که این فقط یک رویا هست و نیازی به ترس نداره.

برای خودم ورود به رویابینی خیلی مهیج و کمی ترسناک بود چون اصلا بهش عادت نداشتم. اولین باری که تو خواب آگاه شدم از اواسط رویا بود و ترسی نداشت. ولی دفعه دوم از اتاق خودم و در حالتی که حس میکردم از بدنم خارج میشدم بود و خیلی ترسیدم. قلبم به قدری تند میزد که پیش خودم گفتم الان سکته میکنم. البته اون قلب فیزیکی نبود و چاکرای قلب بود. به هر حال درد زیادی روی قفسه سینه ام بود و دستم رو روی قلبم گذاشته بودم. دفعه سوم هم که باز وارد عالم رویا شدم حالتی بود که داشتم از بیداری واردش میشدم و وقتی نزدیک به حس خروج از بدن بود به شدت استرس گرفتم و انگار داشتم میمردم. موجودی سیاه رنگ من رو از جسمم کشید بیرون و من فریاد میزدم. وقتی مطمئن شد من به اندازه کافی از بدنم دور هستم من رو رها کرد و خودم شروع به بررسی اطراف کردم. از این جا به بعد تا الان ترسم از رویاینی و پرواز روح به طور کلی از بین رفت چون در واقع بهش عادت کردم. مثل واکسنی میمونه که اگر تزریق شه تا آخر عمر میتونه فرد رو مصون کنه.

بعد از اون اتفاقات وقتی شروع به تمرینات پرواز روح کردم ترسناکترین صداها و مناظر برام خنده دار بودم چون میدونستم که بروزشون طبیعی هست و آسیبی هم میتونن بزنن. حتی اگر تو بیداری هم کمی چیزهای عجیب ببینم خیلی برام عجیب نیستن.

خطرات پرواز روح

برخی از مردم نگران خطرات پرواز روح هستن. باید دید اصلا برون فکنی خطری داره یا نه؟

ما هر شب موقع خواب به طور غیرآگاهانه پرواز روح میکنیم…چه بخوایم چه نخوایم….اگر تا به حال براتون اتفاقی نیفتاده بنابراین در حالت آگاهانه پرواز روح هم اتفاقی نمیفته.

موجوداتی که در عوالم دیگه میبینید هم نمیتونن به شما آسیب فیزیکی بزنن حتی اگه با خنجر تیکه تیکه کنن شما رو. اصلا ماده در اونجا به این شکل معنا نداره و اگر در پرواز روح خودتون رو به شکل جسم میبینید که اجسام روش اثر دارن به خاطر شرطی شدگی های ذهن شماست و نوعی سراب هست. خیلی راحت میتونید همه اونها رو از بین ببرید و نقطه ای از آگاهی بشید که در فضا وجود داره. حتی اون فضا هم سراب هست چون بحث زمان و فضا مربوط به دنیای فیزیکی هست نه عوالم دیگه.

برخی میگن که اون طناب نقره ای متصل به خودشون و جسمشون ممکنه پاره بشه و بمیرن. طناب نقره ای چیزی نیست که مورد پذیرش همه محققان روحی باشه. اگر تلقین کنید هست اون رو میبینید در غیر این صورت مشاهده نمیکنید. به فرض هم که باشه افرادی مثل رابرت بروس پس از مدت تحقیق و بررسی به پارگی ناپذیر بودن اون طناب اعتراف کردن به طوری که خودش میگه که حتی در فاصله کیلومترها از بدن هم اون طناب آسیب ندیده و اینکه خودش عمدا هم سعی کرده اون طناب رو پاره کنه نشده.

عده ای هم تصور میکنن که اگر برون فکنی کنن موجودات دیگه بدن اونها رو تسخیر میکنه. همون طور که گفته شد خواب شبانه هم نوعی برون فکنی هست منتها غیر آگاهانه بنابراین اگر تو اون تسخیر نشدید تو حالت پرواز روح عمدی هم اتفاقی براتون نمیفته. البته این موضوع در باور برخی از جادوگران وجود داره ولی اون به شرطی هست که فرد قبل از خواب و پرواز روح، به احضار دست زده باشه و به خاطر ضعف آگاهی و اجازه ورود موجودات دیگه به قلمرو اون امکان تسخیر وجود داره و به همین خاطر در اطراف تختشون کاردهای فولادی و سیم قرار میدادن. ولی برای افراد عادی که این اعمال عجیب رو انجام نمیدن مشکلی وجود نداره.

به هر حال ترس و نگرانی واکنش طبیعی ذهن انسان در مورد مسائل ناشناخته هست. با تمرین و ممارست و افزایش تجربه، خیلی از این ترسها هم بی معنی میشند. گاهی برای از بین بردن ترس فقط باید در عمل انجام شده قرار گرفت.