شناخت اختلال کم توجهی – بیش فعالی

اختلا کم توجهی – بیش فعالی به حالتی گفته میشه که شخص در توجه کردن و تمرکز روی یک موضوع مشکل داره و بیش از حد هم فعاله و نمیتونه رفتارهایی که متناسب سنش نیستن رو کنترل کنه. این اختلال معمولا در سنین کمتر از ۱۲ سالگی خودش رو نشون میده و میتونه مشکلاتی رو در زمینه درس خواندن و فعالیت های اجتماعی پدید بیاره. البته معمولا اونها روی موضوعاتی که مورد علاقه شون باشه بهتر میتونن تمرکز کنن ولی در سایر موارد این طور نیست و میتونه افت تحصیلی هم براشون در پی داشته باشه.

فراوانی افراد مبتلا به اختلال کم توجهی – بیش فعالی حدود ۵ الی ۷% کودکان جامعه هست. پسرها حدود ۳ برابر دختران به این اختلال دچار میشن. اگر این اختلال درمان نشه میتونه به بزرگسالی هم انتقال پیدا کنه. مسلما این افراد در اموری مثل مراقبه که با پرورش تمرکز فکر سر و کار داره ضعیف عمل میکنن ولی افرادی بودن که با وجود این حالت و مراقبه های طولانی (نزدیک ۱۰ ساعت در روز) تونستن پیشرفت زیادی در بالا بردن قدرت تمرکزشون ایجاد کنن.

علائم اختلال کم توجهی – بیش فعالی

بسته به زیرشاخه های موجود در این نوع اختلال ممکنه برخی از علائم زیر در فرد دیده بشه:

• بیش فعالی
• توجه پایین به مسائل
• رفتارهای آزاردهنده
• به راحتی حواسشون پرت میشه و دچار فراموشی میشن و به جزئیات دقت نمیکنن.
• انتقال از یک فعالیت به دیگری
• مشکل بسیار در تمرکز روی یک موضوع
• پس از چند دقیقه ممکنه از انجام یک کار تکراری خسته بشن مگر اینکه واقعا جذاب و لذت بخش باشه.
• عدم توانایی در به اتمام رساندن امور پس از حواس پرتی هایی که بینش پیش میاد
• عدم توانایی در پیروی دستورالعملها
• مشکل در توجه به جزئیات
• صحبت کردن بدون توقف
• دست زدن و بازی کردن با هر چیزی که در اطراف هست
• مشکل در آرام نشستن در مدرسه، کار، غذا خوردن و …
• دائم در حال حرکت هستن
• صبور نبودن
• در انتظار ماندن برای چیزهایی که میخواند برای آنها سخت هست
• معمولا بین صحبت های طرف زیاد میپرند

هر چند که این علائم با افزایش سن کمتر میشن ولی ممکنه به صورت بی قراری درونی باقی بمونن. همچنین عدم توانایی آنها در ارتباطات اجتماعی باعث میشه که از این حیث ضربه بخورن و دوستان کمی داشته باشن و نتونن رابطه ای رو حفظ کنن. به علاوه توانایی کمی در تشخیص ایما و اشاره های افراد دارن و منظور و طعنه های بقیه رو ممکنه خوب متوجه نشن.

علت بروز اختلال کم توجهی – بیش فعالی

بروز این اختلال روانی در افراد میتونه علت های مختلفی داشته باشه. یکی از اونها نقش ژنتیک هست. معمولا ۷۵% والدینی که دچار کم توجهی – بیش فعالی بودن فرزند اونها هم دچاراین حالت میشه.

بررسی های ژنتیک تکاملی نشون داده که علت حفظ ژنهای مربوط به این بیماری در افراد این هست که زنان معمولا جذب مردانی میشدند که ریسک پذیر بودند بنابراین با اونها ازدواج کرده و زاد و ولد کرده اند و اون ژن ها رو به نسل های بعدی منتقل کردن. برخی هم معتقدن که علت افزایش فراوانی ژن های مربوطه این هست که این اختلال به مردان کمک میکرده تا با محیط های پراسترس آداپته و سازگار بشن و از موقعیت های خطرناک جان سالم به در ببرند. همچنین واکنش اونها نسبت به شکارچیان هم سریع تر بوده.

عوامل محیطی هم ممکنه روی بروز عارضه کم توجهی – بیش فعالی در افراد نقش داشته باشه برای مثال زنان بارداری که بیش از حد الکل مصرف میکردن و سیگار میکشن معمولا روی بروز اختلال مربوطه در فرزندان هم موثر بودن.

تولد نارس نوزاد، وزن کم نوزاد و یا بی توجهی زیاد به فرزند و طرد اجتماعی اون میتونه احتمال ابتلای اونها به اختلال کم توجهی – بیش فعالی رو بیشتر کنه. در معرض برخی ویروس ها بودن، مصرف غذاهای ناسالم و … هم میتونه در این امر دخیل باشه.

درمان اختلال کم توجهی – بیش فعالی هم بسته به عامل ایجاد کننده اون میتونه شامل رفتار درمانی، دارو درمانی و کنترل تغذیه و … باشه.