تجربه ماورا – پول حلال (نوشته مازیار)

سلام. از بچگی از زنان خیابانی متنفر بودم. وقتی به سن تکلیف رسیدم وظیفه خودم می دانستم که به آنها با عصبانیت تذکر بدهم که البته چیزی جز فحش عایدم نمیشد. بهانه های آنها برای من خنده دار بود. آنها باور دارند که چون مشکل مالی دارند به خودفروشی دست می زنند. نمیدانستم چرا کار نمی کنند. آنها دنبال پول مفت و راحت هستند. بعضی از آنها با یک بار فحشا درآمدی معادل حقوق یک ماه دو نفر کارمند دارند. معلوم است تن به کار نمی دهند.

این باورهای من ادامه داشت تا اینکه عضو بسیج شدم و رابطه خوبی هم با روحانی مسجد محله خود داشتم. یک روز نفرت شدید خودم به زنهای خیابانی را به آن روحانی گفتم. او گفت قضاوت کار مخلوق خدا نیست. فکر نکن کاری که آنها می کنند راحت است. بسیاری از آنها افسرده و بیمار می شوند و چون از قشر کم سواد هستند شغل های خوبی پیدا نمی کنند. من کار آنها را تایید نمی کنم و با فحشا مخالفم ولی یک دست که صدا ندارد. اگر مردهای جامعه بد نباشند کسی به این زنان پول این چنینی نمی دهد. اگر مردها وجدان داشته باشند این زنها که معمولا مطلقه و بچه دار و گرفتار هستند را به صورت بهتری کمک می کنند نه اینکه پول را با بدن آنها مبادله کنند. هیچ روسپی به شغل خود افتخار نمی کند.

من کمی فکر کردم و گفتم پس چه کار کنیم؟ او گفت روسپی گری از گذشته بوده و هست. ولی اگر از اطراف خود شروع کنیم و حتی یک زن گمراه شده خیابانی را نجات دهیم و این فرهنگ را گسترش دهیم آن وقت جامعه سالم تری خواهیم داشت.

من منظور او را متوجه نشدم. بعدا شایعه هایی را شنیدم که چندان به مزاجم خوش نیامد. شنیده بودم آن روحانی به جاهایی که این زنان فعالیت دارند زیاد رفت و آمد می کند. باورم نمی شد. تا اینکه روزی روحانی مذکور من را صدا کرد و گفت همراه او بروم. در دست او پول هایی بود که از روضه خوانی برای امام حسین جمع کرده بود. او من را به محله شلوغی از زنان خیابانی برد. گفت این پولها تبرک شده هستند و در راه امام حسین به دست آمده اند. آنها را بین این زنها تقسیم کن و بگو روزی امروز آنها را خدا رساند و حداقل امشب نیازی به روسپی گری ندارند. از تعجب چشمهایم چهارتا شده بود. قبلا چه قضاوت های بدی در مورد این روحانی عزیز کرده بودم.

پولها را برداشتم و به چهار زنی که در آن محله منتظر مشتری بودند دادم. آنها تعجب کرده بودند. گفتم خدا شما را فراموش نکرده. شما باری بر دوش خود و جامعه نیستید. خدا اشتباه نمی کند و شما معجزه او هستید. نمی دانم این کلمات چگونه به زبانم آمدند. برای اولین بار نفرتی به آن زنان نداشتم و دلم به حال آنها می سوخت. آنها بدون آنکه چیزی بگویند پولها را گرفتند. یکی از آنها هم مخفیانه اشک می ریخت.

پیش روحانی برگشتم. گفتم خب گیرم برای یک بار پول به آنها دادیم. روزهای بعدی چه؟ گفت کاریت نباشد. امام حسین با آنها است. برکت آن مال، روزی باعث می شود که انسان بهتری شوند. ما هم نباید از دعا کردن برای آنها دست برداریم. آنها روح های گم شده و رنج کشیده ای هستند که نیاز به کمک دارند.

همین طور هم شد. بعدا مطلع شدم که چند تا از آن زنانی که آن روحانی به آنها کمک کرده بود دست از روسپی گری برداشته بودند و شغل های خانگی مثل بافت لباس و تهیه غذای خانگی و فروش آنها را شروع کرده اند. یکی از آن روسپی ها که البته دیگر روسپی نیست و برای خودش خانمی شده است گفت با وجود اینکه درآمد جدید ما کمتر از کار قبلی است ولی این درآمد خیلی شیرین و پربرکت است و برای اولین بار است که احساس مفید بودن و استقلال می کنم. او بعدا به چند زن دیگر که زندگی مشابه او داشتند کار داد.

میخواستم بگویم تجربه ماورا همیشه یک تجربه عجیب نیست. خیلی از نیروهای الهی در زندگی ما وجود دارند که ما آنها را نمی بینیم ولی وقتی مسیر زندگی خود را اصلاح کنیم جذب ما می شوند و ما را به زندگی سالم تری هدایت می کنند.