تجربه ماورا – هشدار های زندگی (نوشته محمد.و)

سلام
میخوام تو این پست در مورد هشدار هایی که چه در بیداری چه در خواب به ما انسانها میشه بنویسم.البته همه ما بدون استثنا در مواقع حساس مثلا خطری جدی و یا تصمیمات و انتخابهایما ن که در روند زندگیمان تاثیری بسزا دارند به طرقی خاص مثل دل آشوبی،یا تصاویر ذهنی گذرای ناخوشایند یا احساسات بدون علتی که اندوه و غم بهمراه دارند یا صدها روش دیگر از سوی منابع مافوق طبیعی(حال از سوی خداوند یا ارواح رهنما یا فرشتگان یا روح حقیقی و همان خرد برترمان و… باشد)هشدار یا هشدارهای پیاپی دریافت میکنیم.البته اینکه ما متوجه آنها بشویم بستگی به حساسیت ذهنی و اینکه توان دریافت و آگاه شدن را داشته باشیم که اصولا داریم مگر افرادی معدود که آنقدر از خود حقیقیشان دور شده باشند که راههای دریافت را بسته باشند وگرنه با کمی توجه مخصوصا در مورد کارها تصمیمات و اقدامات گذشته خود که اشتباه بوده و نتیجه ای ناخوشایند رغم زده مطمئنا متوجه آنها میشویم.پس تفکر و تمرکز روی گذشته مان در این مورد بسیار راهگشاست و میتواند شهودمان را تقویت کند.ما در مواردی مانند انتخاب رشته تحصیلی یا شغل آینده،سفر،معاملات،ازدواج،و هر مورد دیگری که میتواند در روند زندگی و آینده ما تاثیرات مخرب داشته باشد و مانعی بر تکامل معنویمان ایجاد کند حتما هشدارهایی دریافت میکنیم.شاید ما مثلا در مورد ازدواج با شخص معینی عاقلانه تصمیم بگیریم یا شاید به ندای قلبمان توجه کرده و این تصمیم را بگیریم.و در هیچکدام از این موارد تصمیممان صحیح نباشد ندای قلبی وقتی قابل اعتماد است که شرایط خاصی دارا باشیم که مفصل است.عقل هم در موردی است که بسیار عاقل باشیم.اگر بخواهم ارجحیت یکی از این دو را بگویم با تجارب زندگی که تا کنون داشته ام باید گفت خیلی سخت است و نمیتوان ارجحیت برای یکی از ایندو قایل شد ولی ندای اصیل قلبی اگر شرایطش باشد بنظرم کمی مرجح میباشد.در برهه ای از زمان من در مورد موضوع خاصی که یکی از مهمترین تصمیمات فرد در زندگی است تصمیمی گرفتم.و هم عقلا و هم قلبا معتقد بودم تصمیمم درست است.دقیقا بعد از قطعیت تصمیمم اتفاقاتی روی داد که کاملا نشان از هشدارهای غیر مادی مبنی بر نتیجه ناگوار این اقدامم بود.مثلا روزی یکی از دوستانم که من چند سال میشد رابطه ای با وی نداشتم.با من تماس گرفت و تا صدای مرا شنید گفت خدارو شکر من گفت عجبه بعد چند سال یاد من کردی گفت دیشب خوابتو دیدم که اتفاق هولناکی برات افتاده و بعد از کلی اصرار که چی دیدی و دوستم نمیگفت.بالاخره گفت دیدم با ماشینت تصادف کردی به طرز دلخراشی مردی.گفت این چند روزه مراقب خودت باش منم گفتم توکل بر خدا پناه میبرم به خودش کار دیگه ای نمیشه کرد.خلاصه هر چقدر من روی عملی شدن خواسته ام پافشاری و تلاش میکردم گره تو گره بود که می افتاد.اکثزا هم خوابهای هشدار دهنده میدیدم که مستقیما ولی سمبلیک این طور فهمیدم که عالمو آدم به قول معروف بسیج شده اند تا این اتفاق نیفتد متاسفانه من فهم کاملا اشتباهی از این موارد داشتم و فکر میکردم نیروهای منفی یا جادو میباشند.حتی یادمه شبها که به آسمان خیره شده و تفکر میکردم از اعماق وجودم ندایی نا امید کننده میگفت سرانجامی نخواهد داشت.و بالاخره به هدفم رسیدم و همان شبش خوابی بسیار بد دیدم که بماند.و با گذشت زمان کج فهمیم را متوجه شدم و حالا که به گذشته مینگرم میببنم چقدر راحت انسان میتواند مسایل شهودی را کاملا برعکس و متضاد حقیقتش تفسیر کند.البته الان حداقل یاد گرفته ام که این هشدارهارا بهتر تفسیر کنم.ولی غرضم این بود که ما دائما از سوی عقل کل و منشا حقیقت در حال راهنمایی و مشاوره گرفتنیم ولی راههای دریافت را با پافشاری های جاهلانه یا افکار مشوش و انبوه که در ذهنمان ایجاد کرده ایم بسته ایم.با مراقبه و سکوت ذهن و کمی توجه براحتی دریافت خواهیم کرد.ولی یادمان باشد.دریافت شهود پایان کار نیست مرحله فهم دقیق آن و تفسیرش میتواند بسیار سخت باشد.راهش اینست که تسلیم و رها باشیم.تسلیم و رها بودن شاید یکی از بالاترین درجات تکاملی و عبودیت باشد.امیدوارم توانسته باشم حق مطلب را ادا کنم.مخصوصا هدفم جوانترها میباشند که تصمیمات مهم زندگیشان را دیگر باید بگیرند.و اگر بدون تفکر صحیح باشد و از روی دل تصمیم بگیرند درصد شکست زیاد است.اگر نشانه هایی سلسله وار دیدید که کاری نباید بکنید اصرار نورزید.یک عمر زندگی و خوشبختی یا بدبختیان در گرو این روزهای بسیار مهم شماست.